
Η καταβολή αποζημίωσης κατά τη λύση των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου
Συγγραφέας: Παναγιώτης Μπουμπουχερόπουλος
Η παρούσα έκδοση επαναφέρει με νέα δυναμική στο προσκήνιο το ερώτημα αν, δυνάμει της ρήτρας 4 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, οφείλεται αποζημίωση απολύσεως και κατά τη λύση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, και δη αποζημίωση ισόποση και όμοια κατά τη νομική της φύση με εκείνην που οφείλεται σε περίπτωση νόμιμης εργοδοτικής καταγγελίας της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου.
Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Δ.Ε.Ε.), με σειρά πρόσφατων αποφάσεών του που εκδόθηκαν κατόπιν προδικαστικών ερωτημάτων προερχόμενων από ισπανικά δικαστήρια, ανέδειξε την επικαιρότητα μιας προβληματικής που είχε τεθεί ήδη προ δεκαετίας στην ελληνική θεωρία. Με την πρόσφατη αυτή νομολογία του το Δικαστήριο του Λουξεμβούργου αναζωπύρωσε και στη χώρα μας τη συζήτηση γύρω από το πεδίο εφαρμογής της ρήτρας 4 της συμφωνίας-πλαισίου και την αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων εις βάρος των εργαζομένων ορισμένου χρόνου.
Η ανάλυση των κρίσιμων αποφάσεων του Δ.Ε.Ε. αποτελεί τη βάση των αναπτύξεων που διαλαμβάνονται στη μονογραφία του Παναγιώτη Μπουμπουχερόπουλου: Για το Δ.Ε.Ε., μέτρο αντικειμενικής δικαιολόγησης της διάκρισης αποτελεί ο σκοπός του εθνικού κανόνα δικαίου που προβλέπει την καταβολή αποζημίωσης μόνο κατά τη λύση της σύμβασης αορίστου χρόνου. Έτσι, η φύση της αποζημίωσης που οφείλεται σύμφωνα με το ελληνικό εργατικό δίκαιο κατά τη νόμιμη λύση της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου είναι εκείνη που θα καθορίσει τελικά την υποχρέωση ή μη καταβολής της και κατά τη λύση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου.
Ο συγγραφέας, αναλύοντας διεξοδικά τη νομολογία τόσο του Δ.Ε.Ε. όσο και του Αρείου Πάγου και ανατρέχοντας κριτικά σε όσα έχουν γραφεί σχετικώς στη θεωρία από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι και σήμερα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι εργοδότες υπέχουν την υποχρέωση καταβολής αποζημίωσης και κατά τη λύση των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου.
Πρόκειται για μια θέση που ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει τεθεί προς κρίση ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων, τουλάχιστον μετά την εμφάνιση της ανωτέρω νομολογίας του Δ.Ε.Ε. Αναμένεται έτσι ότι η νέα αυτή έκδοση της «Επιθεωρήσεως Εργατικού Δικαίου» θα συμβάλει καθοριστικά στη χάραξη σημαντικών νομολογιακών τομών.
Εξώφυλλο: | Μαλακό |
Ημερ/νία κυκλοφορίας: | 5 Μαΐου 2021 |
Σελίδες: | XIX + 185 |
Διαστάσεις: | 16 x 24 εκ. |
Τιμή: | 27,00 ευρώ |
ISBN: | 978-618-83778-2-0 |
Κεντρική και αποκλειστική διάθεση:
Επιθεώρησις Εργατικού Δικαίου, Βαλτετσίου 15, Αθήνα 10680
Τηλεφωνικές παραγγελίες: 210 32 12 862
Παραγγελίες μέσω e-mail: info@eergd.gr
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Εισαγωγή
Προλογικό Σημείωμα
Κυριότερες συντομογραφίες
Κεφάλαιο Α΄
Η θέση του προβλήματος
Ι. ΠροδιάθεσηΙΙ. Η σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου ως κανονικός συμβατικός τύπος για παροχή εργασίας υπό καθεστώς εξάρτησης
ΙΙΙ. Το «ευεργέτημα της σταθερότητας της απασχόλησης» και ουσιαστικοί περιορισμοί της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου
ΙV. Η απαγόρευση των διακρίσεων σε βάρος των εργαζομένων ορισμένου χρόνου και η αντιμετώπιση της κατάχρησης διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου
V. Η ρήτρα 4 ειδικότερα: Συνθήκες απασχόλησης, «αμοιβές» και «όροι λύσης» της σύμβασης εργασίας
VI. Η εκ νέου ανακίνηση του ζητήματος της καταβολής αποζημίωσης και κατά τη λύση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου στην ελληνική θεωρία
Κεφάλαιο Β΄
Η μη καταβολή αποζημίωσης υπό τον έλεγχο του Δ.Ε.Ε.
Ι. Η απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση de Diego Porras (1) (C-596/14)ΙΙ. Οι αποφάσεις του Δικαστηρίου στις υποθέσεις Montero Mateos (C-677/16), Grupo Norte Facility (C-574/16) και de Diego Porras (2) (C-619/17)
Α. Εισαγωγικά: Τα προδικαστικά ερωτήματα στις υποθέσεις Montero Mateos (C-677/16) και Grupo Norte Facility (C-574/16)
1. Η (σχετική) δεσμευτικότητα των αποφάσεων του Δ.Ε.Ε. επί προδικαστικών παραπομπών
2. Δυσχέρειες κατανοήσεως και (κυρίως) εφαρμογής της αποφάσεως του Δικαστηρίου στην υπόθεση de Diego Porras (1) (C-596/14)
Β. Η συζήτηση των προδικαστικών ερωτημάτων στο Τμήμα Μείζονος Συνθέσεως
1. Η ανόμοια μεταχείριση των ανομοίων και ο «αντίστοιχος εργαζόμενος αορίστου χρόνου»
α. Οι προτάσεις της γενικής εισαγγελέως
β. Το μέτρο της συγκρισιμότητας των εργαζομένων ορισμένου και αορίστου χρόνου
i) Από τον «αντίστοιχο εργαζόμενο ορισμένου χρόνου» στη «συνολικώς συγκρίσιμη κατάσταση»
ii) Ταυτότητα μέτρου συγκρισιμότητας για κάθε περίπτωση διάκρισης
2. Κριτική
α. Η λειτουργία της ρήτρας 4: Παροχή κατ’ αναλογίαν ελάχιστης προστασίας επί ανόμοιων καταστάσεων
β. Η (μη) υπονόμευση της διάκρισης μεταξύ συμβάσεων εργασίας ορισμένου και αορίστου χρόνου
Γ. Η «αναθεώρηση» της απόφασης de Diego Porras (1) από το Δ.Ε.Ε.
1. Αντικειμενικά δικαιολογημένη η άνιση μεταχείριση που το ισπανικό δίκαιο επιφυλάσσει σε βάρος των εργαζομένων ορισμένου χρόνου
2. Η ratio legis του εθνικού κανόνα δικαίου ως αντικειμενικός λόγος άνισης μεταχείρισης των εργαζομένων ορισμένου χρόνου
3. Η προσδοκία σταθερότητας της απασχόλησης ως αντικειμενικός λόγος άνισης μεταχείρισης
Κεφάλαιο Γ΄
Η επίδραση των αποφάσεων του Δ.Ε.Ε. στο ελληνικό δίκαιο
Ι. ΕισαγωγικάIΙ. Η αποζημίωση εμπίπτει στην έννοια των «συνθηκών απασχόλησης»
A. Αποζημίωση λόγω μη τήρησης προθεσμίας προειδοποίησης και «αποζημιώσεις αρχαιότητας»
Β. Η ενιαία νομική φύση των αποζημιώσεων λόγω λύσης της εργασιακής σχέσης
Γ. Η νομοθετική εξέλιξη και η σύγχρονη θεωρία για τη φύση της αποζημίωσης
Δ. Η φύση της αποζημίωσης στην ελληνική νομολογία
Ε. Η αναζωπύρωση της συζήτησης για τη φύση και λειτουργία της αποζημίωσης με αφορμή το άρθρο 24 του Α.Ε.Κ.Χ.
ΣΤ. Ενδιάμεσο συμπέρασμα
ΙΙΙ. Η επέκταση της υποχρέωσης καταβολής αποζημίωσης απόλυσης στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου ως έννομη συνέπεια του άρθρου 22 παρ. 1 του Συντάγματος και της ρήτρας 4 σημείο 1 της συμφωνίας-πλαισίου
Α. Ισότητα στην αμοιβή και μέτρο συγκρισιμότητας
Β. Αδικαιολόγητη διάκριση ως προς τους όρους αμοιβής και ως προς τους όρους λύσης της σχέσης εργασίας
Γ. Contra legem ερμηνεία του εθνικού δικαίου;
Δ. Η επέκταση της υποχρέωσης καταβολής αποζημίωσης και κατά τη λύση της σχέσης εργασίας ορισμένου χρόνου
Ε. Ενδιάμεσο συμπέρασμα
Κεφάλαιο Δ΄
Ειδικότερα ζητήματα
Ι. Το ύψος της οφειλόμενης αποζημίωσηςII. Καταβολή αποζημίωσης σε περίπτωση μονομερούς βλαπτικής μεταβολής
III. Η έννομη συνέπεια της ακυρότητας
ΙV. Είναι αρκούντως αποτρεπτική (μόνον) η επέκταση της παροχής;
Βιβλιογραφία
Λημματικό Ευρετήριο
© 2021, Επιθεώρησις Εργατικού Δικαίου
Βαλτετσίου 15, 106 80 Αθήνα
Τ: 210 32 12 862
F: 210 32 13 428
info@eergd.gr
www.eergd.gr