Νέα / Ειδήσεις

21.01.2021

Tο νέο τεύχος της ΕΕργΔ

Στο νέο τεύχος της ΕΕργΔ που μόλις κυκλοφόρησε:

Ο Δημήτρης Ζερδελής, επ’ ευκαιρία της πρόσφατης τροποποίησης του άρθρου 652 Α.Κ. με το άρθρο 49 ν. 4611/2019, επανέρχεται στο κρίσιμο, δογματικά αλλά και πρακτικά, ζήτημα της ευθύνης του εργαζομένου για ζημίες που προκάλεσε από αμέλεια κατά την εκτέλεση της εργασίας του. Το νέο άρθρο 652 Α.Κ. —με σκοπό κατ’ ουσίαν να «διορθώσει» τη σχετική αρεοπαγιτική νομολογία, η οποία παγίως αρνείτο να υιοθετήσει τις ερμηνευτικές λύσεις της ελληνικής θεωρίας και της κρατούσας διεθνώς νομολογίας— παρέχει στον Δικαστή, με ρητό πλέον τρόπο, τη δυνατότητα να περιορίσει την ευθύνη του εργαζομένου για ζημίες που προξένησε κατά την παροχή της εργασίας του, ή ακόμη και να τον απαλλάξει από κάθε ευθύνη. Ο συγγραφέας, αναλύοντας διεξοδικά τη νέα διάταξη, παρέχει πολύτιμες ερμηνευτικές και μεθοδολογικές κατευθύνσεις για την καλύτερη δυνατή εφαρμογή της στη δικαστηριακή πράξη και αναδεικνύει τα κριτήρια που οφείλει να συνεκτιμά ο Δικαστής για μια δίκαιη κατανομή της ζημίας μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη εν όψει της συγκεκριμένης κάθε φορά περίπτωσης. Ταυτόχρονα, επισημαίνει τον κρίσιμο ρόλο που, και μετά τη νέα ρύθμιση, εξακολουθεί να διαδραματίζει το άρθρο 300 Α.Κ. στο πλαίσιο της τελικής στάθμισης.

Στη συνέχεια η Ανατολή Μεντεσίδου, με αφορμή την πρόσφατη σχετική νομολογία του Δ.Ε.Ε., εξετάζει το ερώτημα αν δυνάμει της ρήτρας 4 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου πρέπει να καταβάλλεται και στους εργαζομένους ορισμένου χρόνου η αποζημίωση που οφείλεται στους εργαζομένους αορίστου χρόνου όταν η εργασιακή τους σχέση λύεται με καταγγελία εκ μέρους του εργοδότη. Η συγγραφέας απαντά αρνητικά, επισημαίνοντας ότι ο απρόβλεπτος χαρακτήρας της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου, η οποία ματαιώνει τις προσδοκίες του εργαζομένου για σταθερότητα της εργασιακής σχέσης, αποτελεί αντικειμενικό λόγο που δικαιολογεί τη μη καταβολή αποζημίωσης κατά τη λύση της σύμβασης ορισμένου χρόνου. Η αντίθετη άποψη της ελληνικής θεωρίας —επισημαίνεται— διαστρεβλώνει τη λειτουργία της ρήτρας 4, προκαλεί σύγχυση ως προς τη διακριτή τελολογία των ρητρών 4 και 5 της συμφωνίας-πλαισίου, και γεννά τον κίνδυνο να καταργηθεί στην πράξη ο συμβατικός τύπος της εργασίας ορισμένου χρόνου.

Ακολούθως, η Αγγελική Πολυχρονιάδου ερευνά τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες δύναται να μη συνιστά παραβίαση της απαγόρευσης των διακρίσεων λόγω φύλου διάταξη του εθνικού δικαίου η οποία, θεσπίζοντας μία πρόσθετη άδεια μητρότητας, την χορηγεί μόνο στις γυναίκες εργαζόμενες, κατ’ αποκλεισμόν των ανδρών γονέων εργαζομένων. Προκειμένου να δικαιολογηθεί η εξαίρεση από την αρχή της ίσης μεταχείρισης, μια τέτοια άδεια πρέπει πρωτίστως να εξυπηρετεί τον σκοπό της προστασίας της βιολογικής κατάστασης της μητέρας εργαζομένης λόγω της εγκυμοσύνης και του τοκετού και, συμπληρωματικά, να σκοπεί στην προστασία των ειδικών σχέσεων της μητέρας με το τέκνο. Καθώς όμως και ο πατέρας έχει την ίδια ευθύνη και τα ίδια δικαιώματα με τη μητέρα όσον αφορά τη συμμετοχή στην ανατροφή του τέκνου, κάθε πρόσθετη άδεια που χορηγείται πέραν της νόμιμης άδειας μητρότητας πρέπει να ερμηνεύεται συσταλτικά, ως «εξαίρεση». Αναλύοντας την παλαιότερη νομολογία του Δ.Ε.Ε. αλλά και την πολύ πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση Syndicat CFTC, η συγγραφέας αναδεικνύει τα αναγκαία στοιχεία που κατά το ενωσιακό δίκαιο πρέπει να εκτιμώνται σε μια τέτοια περίπτωση ώστε να μην καταλείπεται πεδίο για δυσμενείς διακρίσεις λόγω φύλου, αυτήν τη φορά εις βάρος των ανδρών γονέων. Ταυτόχρονα, εξετάζει την επίδραση που ασκεί η απόφαση Syndicat CFTC στην ελληνική έννομη τάξη.

Αμέσως μετά, η Αργυρώ Περτσινίδου, σχολιάζοντας την υπ’ αριθμ. 44/2019 απόφαση της Α.Π.Δ.Π.Χ., εξετάζει την καταλληλότητα του άρθρου 6 Γ.Κ.Π.Δ. να αποτελέσει νομική βάση διενέργειας πράξεων επεξεργασίας των προσωπικών δεδομένων του προσωπικού μιας επιχείρησης, αναδεικνύοντας την έννοια του εννόμου συμφέροντος του εργοδότη για τέτοιες πράξεις επεξεργασίας αλλά και του αντίστοιχου εννόμου συμφέροντος των εργαζομένων για προστασία των προσωπικών τους δεδομένων. Η συγγραφέας πραγματεύεται ειδικότερα την προστασία του απορρήτου της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας των παρεχόντων εξαρτημένη εργασία και, αναγόμενη στη σχετική νομολογία του Ε.Δ.Δ.Α. (απόφαση Bărbulescu), εξετάζει το εν λόγω ζήτημα από την οπτική της προστασίας της ιδιωτικής ζωής και της ιδιωτικότητας του εργαζομένου δυνάμει του άρθρου 8 της Ε.Σ.Δ.Α. αλλά και των άρθρων 9 και 9Α Σ. Στο πλαίσιο αυτό, αναλύει τα κριτήρια που πρέπει να λαμβάνονται κάθε φορά υπ’ όψιν στο πλαίσιο της σχετικής στάθμισης για την κατάφαση ή μη του επιτρεπτού της επεξεργασίας.

Στη συνέχεια η Ελένη Ερμίδου, σχολιάζοντας την υπ’ αριθμ. 662/2019 απόφαση του Αρείου Πάγου, εξετάζει το ζήτημα του υπολογισμού των επιδομάτων εορτών και των αποδοχών και του επιδόματος αδείας. Ειδικότερα η συγγραφέας, αναλύοντας τη διάκριση μεταξύ των «τακτικών» και των «συνήθων» αποδοχών στην οποία προβαίνει η θεωρία, ασκεί κριτική στον τρόπο με τον οποίον η αρεοπαγιτική νομολογία ταυτίζει τις δύο έννοιες οδηγώντας έτσι σε εσφαλμένο τρόπο υπολογισμού των σχετικών αποδοχών. Στο ίδιο πλαίσιο, η συγγραφέας ελέγχει την κρίση της σχολιαζόμενης απόφασης περί μη συμπερίληψης στις «τακτικές» ή «συνήθεις» αποδοχές της αμοιβής για μη νόμιμη υπερωριακή απασχόληση και για εργασία κατά τα Σάββατα, και, τέλος, εξετάζει κατά πόσον είναι συμβατή η αρεοπαγιτική νομολογία με τις θέσεις του Δ.Ε.Ε. ως προς τον τρόπο υπολογισμού των αποδοχών αδείας σε όσες περιπτώσεις παρέχεται τακτικά παράνομη υπερωριακή εργασία.

Το τεύχος κλείνει με την παρουσίαση από τον Δημοσθένη Λέντζη της πρόσφατης μονογραφίας της Άννας-Μαρίας Κώνστα με τίτλο «Φύλο και Συγκριτικό Δίκαιο: Ο νομικός πολιτισμός σε Ελλάδα, Ευρωπαϊκή Ένωση και Η.Π.Α.».

Καλή ανάγνωση!

Αποκτήστε πρόσβαση στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού στη διεύθυνση www.eergd.gr

Κάντε Like στη σελίδα μας https://facebook.com/eergd προκειμένου να λαμβάνετε ενημερώσεις για τις τελευταίες εξελίξεις στον χώρο του εργατικού δικαίου.