Το νέο τεύχος της ΕΕργΔ (3/2023)
Στο νέο τεύχος της ΕΕργΔ που μόλις κυκλοφόρησε:
Ο Δημήτρης Ζερδελής, με αφορμή πολύ πρόσφατη απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών, διασαφηνίζει ένα νομικό ζήτημα το οποίο, μολονότι δεν εμφανίζει ιδιαίτερη περιπλοκότητα, εντούτοις μέχρι σήμερα δεν έχει τύχει της δέουσας αντιμετώπισης από την αρεοπαγιτική νομολογία. Ο λόγος για την ενωσιακής προέλευσης απαγόρευση διακρίσεων σε βάρος των εργαζομένων ορισμένου χρόνου, έτσι όπως αυτή καθιερώνεται με τη ρήτρα 4 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου και το άρθρο 4 των π.δ. 81/2003 και 164/2004. Η απαγόρευση διακρίσεων —επισημαίνει ο συγγραφέας— λειτουργεί συμπληρωματικά προς τον έτερο σκοπό των ενωσιακών και των εθνικών διατάξεων, αυτόν της αποτροπής της καταχρηστικής προσφυγής στη σύναψη διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου. Εάν ο εργοδότης είχε τη δυνατότητα να μεταχειρίζεται ως προς τις αποδοχές και τους λοιπούς όρους εργασίας τους εργαζομένους ορισμένου χρόνου δυσμενέστερα σε σχέση με τους εργαζομένους αορίστου χρόνου, τότε θα δημιουργείτο ένα πρόσθετο κίνητρο για τη σύναψη διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, με συνέπεια την απασχόληση των εργαζομένων υπό καθεστώς ανασφάλειας και αβεβαιότητας, κατάσταση που επιδιώκει ο νομοθέτης να αποτρέψει με τον περιορισμό στη σύναψη διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Η απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών που αποτέλεσε το ερέθισμα για τη συγγραφή της δημοσιευόμενης μελέτης —σημειώνει ο συγγραφέας— αντιλαμβάνεται σωστά την αποστολή που εκπληρώνει η απαγόρευση διακρίσεων σε βάρος των εργαζομένων ορισμένου χρόνου και, αξιοποιώντας κατά τρόπο υποδειγματικό τη σχετική νομολογία του Δ.Ε.Ε., προσδίδει στην απαγόρευση διακρίσεων το περιεχόμενο εκείνο που της επιτρέπει να εκπληρώσει τον σκοπό.
Στη συνέχεια ο Κωστής Μπακόπουλος εξετάζει το νομολογιακά επίκαιρο και δογματικά δυσήνιο ζήτημα των εργολαβικών αναθέσεων στις οποίες λανθάνει προσωρινή απασχόληση. Η πρόσφατη Α.Π. 2041/2022 —επισημαίνει ο συγγραφέας— με αναλυτική και εμβριθή θεμελίωση έθεσε, όσο καμία άλλη παρεμφερούς ιστορικού απόφαση μέχρι σήμερα, τον δάκτυλον εις τον τύπον των ήλων στην προβληματική των συναλλακτικών σχέσεων που συνάπτονται στο πλαίσιο του in-house outsourcing και στη διάκρισή τους από τον μη γνήσιο δανεισμό. Δεν θα πρέπει ωστόσο να οδηγήσει κανέναν σε πρόωρα (ή εσφαλμένα) συμπεράσματα για το πού βρισκόμαστε σήμερα: Η αναιρετική απόφαση ορθά αναδεικνύει τη σημασία που έχουν τα κριτήρια της ένταξης στην εκμετάλλευση και της υπαγωγής στο διευθυντικό δικαίωμα του τρίτου (όχι του συμβατικού εργοδότη), για την εννοιολογική διάκριση μεταξύ συμβάσεως έργου και σχέσης προσωρινής απασχόλησης. Άρα η απόφαση —σημειώνει ο συγγραφέας— υιοθετεί σαφώς ως μεθοδολογικό εργαλείο τον (ορθό) νομικό χαρακτηρισμό (της επίδικης έννομης σχέσης), αφήνοντας ενδεχομένως μόνο ανοικτό το επόμενο (και σε τελική ανάλυση ίσως όχι και τόσο πρακτικά σημαντικό) ερώτημα, αν δηλαδή σε περίπτωση υποκρυπτόμενου (άρα άτυπου, άρα παράνομου) μη γνήσιου δανεισμού χωρεί ευθεία ή αναλογική εφαρμογή των κρίσιμων προστατευτικών διατάξεων (αρχή ίσης μεταχείρισης, κατά πλάσμα ίδρυση άμεσης εργασιακής σχέσης με τον έμμεσο εργοδότη). Η προκείμενη μελέτη —που επικροτεί τη συγκεκριμένη εννοιολογική προσέγγιση της αναιρετικής απόφασης όσον αφορά τα παραπάνω δύο γενικά κριτήρια που διακρίνουν τις συμβάσεις έργου (ή παροχής υπηρεσιών) από τις σχέσεις προσωρινής απασχόλησης— εισηγείται την αξιοποίηση και του κριτηρίου της προστιθέμενης επιχειρηματικής αξίας (Wertschöpfung). Τότε μόνο πρόκειται πράγματι για σύμβαση έργου (ή υπηρεσιών), όταν η πάροχος επιχείρηση πρέπει να διαθέτει, ανάλογα με το τι επιλέγει να προσφέρει, ίδιο επιχειρηματικό σκοπό, αντίστοιχη οργάνωση, υποδομή και, ενδεχομένως, τεχνογνωσία που να της επιτρέπουν να δημιουργεί, μέσω των συναλλαγών outsourcing, ιδία προστιθέμενη αξία.
Ακολουθεί, όπως πάντα, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και πλούσια νομολογία επί σημαντικών θεμάτων εργατικού δικαίου: Απόλυση προστατευόμενου συνδικαλιστικού στελέχους για οικονομικοτεχνικούς λόγους χωρίς προηγούμενη απόφαση της Επιτροπής Προστασίας Συνδικαλιστικών Στελεχών· Οικονομικοτεχνικές απολύσεις, αρχή του εσχάτου μέσου και τροποποιητική καταγγελία· Εύλογος χρόνος για την παρακατάθεση της αποζημίωσης απόλυσης· Απόλυση προστατευόμενου τέκνου πολύτεκνης οικογένειας· Απόλυση λόγω ασθένειας· Υποχρέωση του εργοδότη για εύλογες προσαρμογές· Μεταβίβαση επιχείρησης· Απαγορευμένη άνιση μισθολογική μεταχείριση εργαζομένων ορισμένου χρόνου· Δανεισμός σε τρίτη επιχείρηση χωρίς τη συναίνεση του εργαζομένου, αφαίρεση εργασιακών καθηκόντων και μονομερής βλαπτική μεταβολή· κ.ά.
Καλή ανάγνωση!
Αποκτήστε πρόσβαση στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού στη διεύθυνση www.eergd.gr
Κάντε Like στη σελίδα μας https://facebook.com/eergd προκειμένου να λαμβάνετε ενημερώσεις για τις τελευταίες εξελίξεις στον χώρο του εργατικού δικαίου.
