Tο νέο τεύχος της ΕΕργΔ (7/2020)
Στο νέο τεύχος της ΕΕργΔ που μόλις κυκλοφόρησε:
Ο Ευριπίδης Ρίζος, εξετάζοντας εγγύτερα τη λύση που έδωσε η πρόσφατη Α.Π. 137/2020 στο νομικό ζήτημα που την απασχόλησε, πραγματεύεται το ερώτημα των συνεπειών της ανυπαίτιας καθυστέρησης εκπλήρωσης της παροχής, και, με αυτήν την αφορμή, διαυγάζει τη διάκριση ανάμεσα στην υπερημερία οφειλέτη και την υπερημερία δανειστή. Ειδικότερα, με την πρόσφατη υπ’ αριθμ. 137/2020 απόφασή του, ο Άρειος Πάγος, αντίθετα προς την έως τώρα νομολογία, δέχθηκε ότι ο εργοδότης που δεν αποδέχεται την παροχή εργασίας από τον μισθωτό δεν οφείλει μισθούς υπερημερίας εάν έχει εύλογη αμφιβολία για την εκ μέρους του οφειλή μισθών υπερημερίας, καθώς αποκλείεται έτσι η υπερημερία του κατά την Α.Κ. 342. Στη μελέτη του ο συγγραφέας στέκεται κριτικά απέναντι στη θέση αυτή, την οποία ελέγχει για δύο σφάλματα. Το πρώτο είναι ότι η επιτυχής προβολή της ένστασης της Α.Κ. 342 δεν αίρει την πρωτογενή υποχρέωση του οφειλέτη (όπως έκανε δεκτό η Α.Π. 137/2020) αλλά μόνο τις δυσμενείς συνέπειες που ο νόμος προβλέπει για την υπερημερία οφειλέτη. Το δεύτερο είναι ότι η κρίσιμη κατά την Α.Κ. 656 υπερημερία είναι η υπερημερία δανειστή και όχι η υπερημερία οφειλέτη και, ως εκ τούτου, η περιέλευση ή μη του εργοδότη σε κατάσταση υπερημερίας οφειλέτη δεν δύναται να έχει κάποια επίπτωση στην οφειλή του κεφαλαίου των μισθών υπερημερίας.
Στη συνέχεια η Ματίνα Γιαννακούρου σχολιάζει την όλως πρόσφατη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αμειβόμενη ετήσια άδεια αναψυχής. Η συγγραφέας, αναλύοντας τρεις αποφάσεις που δημοσιεύθηκαν εντός του τελευταίου έτους, ασχολείται με ισάριθμα ερωτήματα που απασχόλησαν το Δικαστήριο του Λουξεμβούργου και που, ασφαλώς, ασκούν άμεση επιρροή και στις λύσεις που δίνονται από την ελληνική νομολογία: α) Εφαρμοστέο είναι το εθνικό ή το ενωσιακό δίκαιο (Οδηγία 2003/88 και Χ.Θ.Δ.Ε.Ε.) σε περίπτωση που ευνοϊκότερες εθνικές ρυθμίσεις δυνάμει νόμου ή σ.σ.ε. χορηγούν στους μισθωτούς άδεια αναψυχής μεγαλύτερη της ελάχιστης περιόδου των τεσσάρων εβδομάδων κατ’ έτος που προβλέπονται στο άρθρο 7 παρ. 1 της Οδηγίας; β) Εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας 2003/88 και οι ημέρες των ειδικών αδειών (π.χ. γάμου, γέννησης τέκνου, θανάτου στενού συγγενούς) που προβλέπονται μόνο στο εθνικό δίκαιο, ή οι άδειες αυτές εμπίπτουν μόνο στις αρμοδιότητες που ασκούν τα κράτη-μέλη με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εξομοιωθούν με αναρρωτική άδεια ώστε να εφαρμοστεί και επ’ αυτών η σχετική νομολογία του Δ.Ε.Ε. περί μεταφοράς τους στο επόμενο έτος όταν συμπίπτουν με τις ημέρες της ετήσιας άδειας; γ) Το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ της παράνομης απόλυσης και της επαναπασχόλησης του εργαζομένου, κατόπιν ακυρώσεως της απόλυσης με δικαστική απόφαση, εξομοιώνεται ή όχι με περίοδο πραγματικής εργασίας για τον καθορισμό της ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών;
Ακολούθως ο Χρόνης Τσιμπούκης ασχολείται με ένα ακόμη ζήτημα που γεννάται στο πλαίσιο του ενωσιακής προελεύσεως δικαίου περί αμειβόμενης ετήσιας άδειας αναψυχής. Ειδικότερα ο συγγραφέας, σχολιάζοντας την πρόσφατη υπ’ αριθμ. 420/2020 απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών, αναδεικνύει την περιουσιακή όψη του δικαιώματος στην άδεια αναψυχής, και συγκεκριμένα εξετάζει την τύχη των αποδοχών αδείας στην περίπτωση της καθ’ οιονδήποτε τρόπο λύσεως της σχέσης εργασίας προτού ο εργαζόμενος προλάβει να λάβει ή πάντως να εξαντλήσει το δικαίωμα αδείας για το τελευταίο έτος της εργασίας του (η σχολιαζόμενη απόφαση αφορά την τύχη των αποδοχών αδείας σε περίπτωση θανάτου του εργαζομένου).
Και όπως πάντα, ακολουθεί πλούσια νομολογία επί διαφόρων θεμάτων εργατικού δικαίου: Διαγωνισμός και υποχρέωση πρόσληψης επιλαχόντων· Ευθύνη του εργοδότη για εργατικό ατύχημα και τα όρια του συντρέχοντος πταίσματος του εργαζομένου· Πότε ευθύνεται ο εργοδότης σε πλήρη αποζημίωση του μισθωτού σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος· Πρόσθετη εργασία, υπερεργασία και υπερωρία· Έκτακτη καταγγελία για σπουδαίο λόγο σε επιχείρηση όπου ισχύει κανονισμός που θεσπίζει πειθαρχικό έλεγχο· Καταγγελία σύμβασης εργασίας και αρχή ίσης μεταχείρισης· Οικειοθελείς παροχές και επιφύλαξη του εργοδότη για τη δυνατότητα ανάκλησής τους με όρο της σύμβασης εργασίας· κ.ά.
Το τεύχος κλείνει με την ιδιαίτερα διεισδυτική βιβλιοκριτική του Πέτρου Στάγκου στο εμβληματικό έργο του Alain Supiot Το Πνεύμα της Φιλαδέλφειας: η κοινωνική δικαιοσύνη απέναντι στην ολοκληρωτική αγορά, το οποίο κυκλοφορεί σε ελληνική μετάφραση από τις εκδόσεις της «Επιθεωρήσεως Εργατικού Δικαίου».
Καλή ανάγνωση!
Αποκτήστε πρόσβαση στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού στη διεύθυνση www.eergd.gr
Κάντε Like στη σελίδα μας https://facebook.com/eergd προκειμένου να λαμβάνετε ενημερώσεις για τις τελευταίες εξελίξεις στον χώρο του εργατικού δικαίου.