Νέα / Ειδήσεις

09.09.2020

Tο νέο τεύχος της ΕΕργΔ (Ιούλιος 2020)

Στο νέο τεύχος Ιουλίου 2020 που μόλις κυκλοφόρησε:

Ο Νικόλαος Γαβαλάς πραγματεύεται ένα ζήτημα που ταλαιπωρεί επί δεκαετίες την ελληνική έννομη τάξη: τη νομοθετική και νομολογιακή εφαρμογή στον δημόσιο τομέα της Οδηγίας 1999/70 για την αποτροπή της καταχρηστικής προσφυγής σε συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου. Αναλύοντας την αναποτελεσματική αντιμετώπιση των απαιτήσεων που απορρέουν από την εν λόγω Οδηγία, ο συγγραφέας, με αφορμή την υπ’ αριθμ. 107/2019 απόφαση του Αρείου Πάγου, επικεντρώνεται σε μία ιδιαίτερα ευαίσθητη πτυχή της όλης προβληματικής: στη μη ανανέωση της σύμβασης νεότοκης μητέρας η οποία εργαζόταν επί έτη σε Ν.Π.Δ.Δ. δυνάμει διαδοχικών συμβάσεων «έργου» ορισμένου χρόνου. Προσεγγίζοντας κριτικά τη λύση που δόθηκε από τον Άρειο Πάγο, ο συγγραφέας επισημαίνει τα σημαντικά κενά προστασίας που εντοπίζονται σε ό,τι αφορά τη μεταχείριση των συμβασιούχων γυναικών του δημοσίου τομέα.

Στη συνέχεια ο Michel Miné, επισκοπώντας την πρόσφατη νομολογία του Δ.Ε.Ε., πραγματεύεται το ζήτημα των άμεσων και των έμμεσων διακρίσεων στην εργασία και την απασχόληση. Αναλύοντας αρχικά τη γενικότερη θέση που το δίκαιο των διακρίσεων κατέχει στο διεθνές δίκαιο δικαιωμάτων του ανθρώπου και επισημαίνοντας συγχρόνως την εργαλειοποίησή του από την Αγορά, εξετάζει ακολούθως τις επιμέρους μορφές απαγορευμένων διακρίσεων και τις σχετικές λύσεις που δόθηκαν από τη νομολογία του Δ.Ε.Ε. Ειδικότερα, ο συγγραφέας ασχολείται ιδίως με ζητήματα όπως: η υγεία και η ασφάλεια στον χώρο εργασίας και η ισότητα γυναικών και ανδρών· η άδεια μητρότητας· η γονική άδεια και η ίση μεταχείριση γυναικών και ανδρών στην εργασία· η συνταξιοδότηση και ίση μεταχείριση γυναικών και ανδρών· οι θρησκευτικές πεποιθήσεις· τα σωματικά χαρακτηριστικά και η επαγγελματική ισότητα γυναικών και ανδρών· η αναπηρία· κ.ά. Τέλος, εξετάζοντας τη συμβολή του ενωσιακού δικαίου στην αποτελεσματική εφαρμογή της νομοθεσίας για την απαγόρευση των διακρίσεων, ο συγγραφέας αναλύει τη νομολογία του Δ.Ε.Ε. περί δικαστικής προστασίας των θυμάτων διακριτικής μεταχείρισης και περί των κυρώσεων και των επανορθώσεων που επιβάλλονται στους δράστες διακριτικής συμπεριφοράς.

Αμέσως μετά η Ευστρατία Κώστογλου εξετάζει διεξοδικά την έννοια του «αντικειμενικού λόγου» κατά την εφαρμογή της ρήτρας 4 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία ορίζει ότι, όσον αφορά τις συνθήκες απασχόλησης, οι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται δυσμενώς σε σχέση με τους αντίστοιχους εργαζομένους αορίστου χρόνου, εκτός αν αυτό δικαιολογείται από αντικειμενικούς λόγους. Επισκοπώντας με πληρότητα τη σχετική νομολογία του Δ.Ε.Ε., η συγγραφέας συστηματοποιεί τα σημαντικότερα κριτήρια διάκρισης ταξινομώντας τα σε δύο κατηγορίες. Στην πρώτη κατηγορία εντάσσει τα κριτήρια εκείνα που δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποτελέσουν αντικειμενικό λόγο κατά τη ρήτρα 4, όπως η ορισμένη διάρκεια της απασχόλησης, η ύπαρξη γενικού και αφηρημένου κανόνα δικαίου, ο νομικός χαρακτηρισμός της σύμβασης, ο τρόπος λύσης των συμβάσεων και η κάλυψη από τον εργαζόμενο ορισμένου χρόνου πάγιων και διαρκών αναγκών. Στη δεύτερη κατηγορία εντάσσει κριτήρια τα οποία μπορούν να αποτελέσουν αντικειμενικό λόγο διάκρισης μόνον υπό προϋποθέσεις, όπως, μεταξύ άλλων, ο σκοπός της εκάστοτε παροχής, η διαφορετική προσωπική κατάσταση των εργαζομένων, σκοποί μισθολογικής/κοινωνικής πολιτικής, η βούληση αποφυγής αντίστροφων δυσμενών διακρίσεων σε βάρος των εργαζομένων αορίστου χρόνου, και η πρόσληψη κατόπιν ευδόκιμης συμμετοχής σε θεσμοθετημένη διαδικασία επιλογής.

Και όπως πάντα, ακολουθεί νομολογία επί διαφόρων θεμάτων εργατικού δικαίου: Μονομερής βλαπτική μεταβολή λόγω ανάθεσης καθηκόντων κατώτερης φύσεως· λόγοι αναίρεσης κατ’ αποφάσεων ειρηνοδικείων· χρονικά όρια εργασίας οδηγών τουριστικών λεωφορείων· γνήσια και απλή ετοιμότητα προς εργασία· άκυρη απόλυση εγκύου δικηγόρου με σύμβαση έμμισθης εντολής· μεταβίβαση επιχείρησης και άρση αυτοτέλειας νομικού προσώπου· κ.ά.

Το τεύχος κλείνει με μία πρόσφατη και ιδιαίτερα σημαντική για την ελληνική πραγματικότητα απόφαση του Δ.Ε.Ε., η οποία αφορά την καταχρηστική σύναψη διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου στον δημόσιο τομέα. Ειδικότερα, η απόφαση αφορά εργαζόμενο ο οποίος κάλυπτε επί μακρόν θέση εκτάκτου υπαλλήλου χωρίς να έχει διεξαχθεί διαγωνισμός. Μεταξύ πολλών και σημαντικών σκέψεων, το Δικαστήριο δέχεται εύστοχα ότι η συγκατάθεση του εργαζομένου στη σύναψη διαδοχικών σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου παρά τη γνώση του ότι οι συμβάσεις καταρτίζονται παράνομα δεν του στερεί την προστασία της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου. Η απόφαση συνοδεύεται από σύντομες παρατηρήσεις του Ν.Κ. Γαβαλά που αναδεικνύουν τα κρισιμότερα σημεία της.

Καλή ανάγνωση!

Αποκτήστε πρόσβαση στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού στη διεύθυνση www.eergd.gr

Κάντε Like στη σελίδα μας https://facebook.com/eergd προκειμένου να λαμβάνετε ενημερώσεις για τις τελευταίες εξελίξεις στον χώρο του εργατικού δικαίου.