Νέα / Ειδήσεις

30.12.2024

Tο νέο τεύχος της ΕΕργΔ (8/2024)

Στο νέο τεύχος της ΕΕργΔ (8/2024) που μόλις κυκλοφόρησε:

Ο Δημήτρης Τραυλός-Τζανετάτος επανέρχεται σε μια προβληματική την οποία έχει εντατικά καλλιεργήσει από μακρού χρόνου, και συγκεκριμένα στα εργατοδικαιικά ζητήματα που ανακύπτουν στο πλαίσιο ομίλων επιχειρήσεων. Η ανάλυσή του αυτήν τη φορά επικεντρώνεται ειδικότερα στα ζητήματα του βάρους απόδειξης και των νόμιμων τεκμηρίων. Αποτελεί πράγματι κοινό τόπο —παρατηρεί ο συγγραφέας—ότι στο ισχύον σύστημα κατανομής του βάρους απόδειξης (338 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.) ο εργαζόμενος βρίσκεται σε δυσμενή αποδεικτική θέση έναντι του εργοδότη, με αποτέλεσμα να μην είναι αντικειμενικά δυνατή η αιτούμενη δικαστική προστασία. Η δυσχερής θέση του εργαζομένου επιτείνεται, με άμεσο τον κίνδυνο περιέλευσής του σε αποδεικτικό αδιέξοδο, όταν η εργατική διαφορά ανακύπτει σε όμιλο υποτελών επιχειρήσεων, ιδίως μεγάλου βαθμού εξάρτησης των θυγατρικών και συγκεντρωτικής δομής, όπου επικρατεί πληροφοριακή αδιαφάνεια και ελλοχεύει ο κίνδυνος αποδεικτικού αδιεξόδου για τον εργαζόμενο της θυγατρικής επιχείρησης που στρέφεται κατά της μητρικής επιχείρησης ως (συν)υπευθύνου πραγματικού εργοδότη. Το κρισιμότερο δε για την ευδοκίμηση μιας αξίωσης ζήτημα είναι εκείνο της απόδειξης του αιτιώδους δεσμού μεταξύ της επιρροής της μητρικής επιχείρησης και της αδυναμίας της θυγατρικής να εκπληρώσει τις συμβατικές εργοδοτικές της υποχρεώσεις. Ιδιαιτέρως επιτακτικό καθίσταται έτσι το αίτημα ειδικής νομοθετικής αντιμετώπισης του κρίσιμου ζητήματος κατανομής του βάρους απόδειξης στις ενδοομιλικές εργατικές διαφορές. Στον βαθμό ωστόσο που δεν φαίνεται πιθανή η σε σύντομο χρόνο καθιέρωση μιας ειδικής ρύθμισης για την κατανομή του βάρους απόδειξης στις εργατικές διαφορές, ιδίως δε στις αναφυόμενες στο εσωτερικό ομίλων επιχειρήσεων, η οποία θα οδηγούσε στην αντιστροφή του βάρους απόδειξης υπέρ του ενάγοντος εργαζομένου, ο συγγραφέας αναλύει διεξοδικά τον επιβοηθητικό ρόλο που θα μπορούσαν να διαδραματίσουν τα νόμιμα μαχητά τεκμήρια.

Αμέσως μετά ο Θάνος Μπούρλος, με αφορμή την πρόσφατη υπ’ αριθμ. 430/2024 απόφαση του Αρείου Πάγου, ερευνά το ζήτημα της τύχης των δικαιωμάτων των εργαζομένων επί ομαδικών συμπληρωματικών συνταξιοδοτικών προγραμμάτων σε περίπτωση μεταβίβασης επιχείρησης. Το συγκεκριμένο ζήτημα —παρατηρεί ο συγγραφέας— αποτελεί ένα μάλλον ανεξερεύνητο δικαιϊκό πεδίο. Πράγματι, μολονότι υφίστανται προστατευτικές ρυθμίσεις τόσο σε επίπεδο ενωσιακού (άρθρο 3 παρ. 4β Οδηγίας 2001/23) όσο και σε επίπεδο εθνικού δικαίου (άρθρο 4 παρ. 3Γ π.δ. 178/2002), αυτές έχουν αντιμετωπιστεί αποσπασματικά από τη νομολογία του Δ.Ε.Ε., καθώς και από τα εθνικά δικαστήρια. Πλείονα σύνθετα νομικά ερωτήματα που τίθενται από την εφαρμογή των ρυθμίσεων αυτών παρέμεναν αναπάντητα. Η πρόσφατη Α.Π. 430/2024 —επισημαίνει ο συγγραφέας— συνιστά τομή στην ερμηνεία των εν λόγω διατάξεων, διαγράφοντας τις θεμελιακές βάσεις για την εναρμόνιση εθνικού και υπερεθνικού δικαίου και οικοδομώντας σταθμισμένο και αποτελεσματικό σύστημα προστασίας των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των εργαζομένων και του διαδόχου. Με αφορμή την έκδοση της εν λόγω απόφασης, ο συγγραφέας προβαίνει: α) σε μια παρουσίαση του υφιστάμενου ενωσιακού και εθνικού δικαίου, β) στην εκτενέστερη ανάλυση της απόφασης, και, τέλος, γ) σε μια κριτική επισκόπηση αυτής.

Ακολουθεί, όπως πάντα, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα νομολογία επί διαφόρων σημαντικών θεμάτων εργατικού δικαίου: Μη επαναπρόσληψη οδηγών τουριστικών λεωφορείων κατά τη νέα τουριστική περίοδο· Η εκμίσθωση λεωφορείων δεν συνιστά μεταβίβαση επιχείρησης· Ποιες αποφάσεις υπόκεινται σε αναίρεση επί ερημοδικίας διαδίκου· Η τύχη των ομαδικών συμπληρωματικών συνταξιοδοτικών προγραμμάτων καθορισμένων παροχών σε περίπτωση μεταβίβασης τμήματος επιχείρησης· Ευθύνη εργοδότη από τις διαπραγματεύσεις επί μη συνάψεως συμβάσεως· Η αναλήθεια των λόγων που επικαλέστηκε ο εργοδότης ή η μη ύπαρξη εμφανούς αιτίας δεν καθιστούν την απόλυση καταχρηστική· Ηθική παρενόχληση και απόλυση οροθετικού εργαζομένου συνεπεία άμεσης διάκρισης λόγω χρόνιας πάθησης· Μερική μετατόπιση του βάρους απόδειξης· Προστασία και διευκόλυνση της μητρότητας· Αποδεικτικό βάρος εναγομένου· Μαχητό τεκμήριο και αντιστροφή βάρους απόδειξης κατ’ άρθρο 48 παρ. 2 και 3 ν. 4808/2021· Διαρκής παράλειψη εργοδότη να άρει την υπερημερία του και επιδίκαση μισθών υπερημερίας (συνολικά) δέκα ετών· Μη καταχρηστική άσκηση μισθολογικών αξιώσεων· Απόρριψη εργοδοτικής ένστασης εκ του άρθρου 388 Α.Κ.· κ.ά.

Καλή Χρονιά!